Onze lopers 2019

Mijn naam is Iris Leenen, 40 jaar oud. Moeder van 2 prachtige kinderen, Thijmen (6 jaar) en Jasmijn (10 jaar).

Toen mij werd gevraagd of ik wilde deelnemen aan de Roparun hoefde ik daar niet lang over na te denken. Iedereen kent wel iemand die te maken heeft gehad met kanker: direct en / of indirect.

Zelf heb ik 3x huidkanker gehad. Mijn moeder, oma en tante zijn helaas aan kanker overleden. En zo zijn er nog een aantal bekenden die strijden tegen deze verschrikkelijke ziekte. Verdriet en machteloosheid zijn gevoelens die hier onlosmakelijk mee zijn verbonden en mij zijn bijgebleven als de dag van gisteren. Door mee te doen aan de Roparun voel ik mij minder machteloos en kan ik een steentje bijdragen om het leven van kankerpatiënten en hun naasten te verbeteren en veraangenamen.

Samen met dit enthousiaste team gaan we een sportieve prestatie neerzetten om zoveel mogelijk geld in te zamelen. Dat ik hierbij mijn passie voor het hardlopen mag inzetten is een kans die ik niet laat schieten, een avontuur voor het leven!

Ik ben Stephan Koelen, 42 jaar jong en samen met Bianca en onze dochters Robin en Benthe woonachtig in Tegelen.

Sporten is voor mij altijd heel belangrijk geweest, zoals o.a. voetbal, wielrennen en hardlopen.
Gezondheid is daarbij natuurlijk heel voornaam, maar helaas komt er voor veel mensen een dag dat dit niet meer vanzelfsprekend is.

Al langer speelde ik met het idee om iets te doen voor een goed doel in combinatie met sporten.
Het deelnemen aan de Roparun sluit hier perfect bij aan. Het hieraan mogen deelnemen met dit enthousiaste team voelt voor mij als een voorrecht. Mooi om iets te kunnen betekenen voor anderen!

Mijn naam is Saskia Spann en woon met mijn gezin in Blerick. Sporten is altijd een belangrijke factor in mijn leven geweest. Liefst zo veel en zo vaak mogelijk maar dit is tegenwoordig een uitdaging in verband met de combinatie van een fulltime baan en een fulltime gezinsleven met 2 jonge dochters. Na het lopen van mijn (bijna) 8e marathon kijk ik heel erg uit naar de nieuwe uitdaging: de Roparun.
Niet alleen het aantal kilometers zal een uitdaging worden maar ook de emotioneel gezien. Mijn vader en schoonmoeder hebben de kanker overwonnen maar dat geldt niet voor iedereen. Ik hoop op deze manier mijn steentje hieraan bij te kunnen dragen.

Mijn naam is Kaj Vos, 36 jaar oud, geboren in Veghel en woonachtig in Blerick.

Hardlopen is een deel van mijn leven en heeft mij ook heel veel gebracht onder andere ben ik daardoor ruim 25 kilo afgevallen en is bijvoorbeeld mijn zelfvertrouwen ook flink gegroeid. Inmiddels zijn we ook al weer 8 marathons verder.

Nu ik mijn passie aan een goed doel kan koppelen is het natuurlijk helemaal mooi en het lijkt mij ook de Roparun een geweldige uitdaging. Het zal zwaar worden, maar een ervaring die ik met een leuk team mag delen.

In mijn prive leven heb ik helaas ook met kanker te maken gehad en daarom vind ik het doel om te lopen om geld in te zamelen voor de palliatieve zorg voor de mensen die aan kanker lijden goed.

Mijn naam is Mara Vossen. Ik woon samen met mijn man Ralph en 2 dochters Rianne (13) en Lotte (11) in Blerick.

Ik ben werkzaam als begeleidster bij het activiteitencentrum van PSW in Tegelen.
Sporten is een grote hobby van me, ik ben inmiddels 11 jaar besmet met het hardlopen virus en sinds afgelopen zomer heb ik gemerkt dat ik wielrennen ook erg leuk vind!

In 2014 heb ik voor het eerst mee mogen doen met de Roparun. Dit is een ervaring voor het leven!
In 2019 loop ik voor de 2e keer en ik ben blij dat ik op deze manier iets kan betekenen voor dit goede doel!

Mijn naam is Karin Gubbels. Samen met mijn man Marinho en mijn kinderen Mathieu en Frederique woon ik in Steyl.
Ik voel me trots dat ik deel mag uitmaken van het team Samen voor Palliatief. Een team dat zich inzet voor een bijzonder mooi doel: een bijdrage leveren aan de palliatieve zorg voor mensen die lijden aan kanker.

Iedereen doet dat met zijn eigen verhaal en eigen motivatie, die uiteindelijk allemaal samen komen. Om bij deze mooie bijdrage mijn passie voor het hardlopen in te zetten voelt als een voorrecht, waar ik vol overtuiging gebruik van maak.